Όσο αυξάνεται ο μέσος όρος ηλικίας, τόσο πιο πολύ γερνάει ο πληθυσμός. Ως εκ τούτου, γεννιέται η ανάγκη αντιμετώπισης των προβλημάτων που συνεπάγεται αυτή η μακροζωΐα. Ένα τέτοιο πρόβλημα είναι και η φθορά των αρθρώσεών μας.  Υπολογίζεται ότι 88 στους 100.000 ενήλικες κάθε χρόνο εμφανίζουν συμπτωματική οστεοαρθρίτιδα στην άρθρωση του ισχίου.

Το ισχίο είναι μια από τις μεγαλύτερες αρθρώσεις στον ανθρώπινο σκελετό.  Περιλαμβάνει δύο ανατομικά μέρη:

1. Την κοτύλη, που έχει κυπελλοειδή μορφή
2. Την κεφαλή του μηριαίου, που έχει σφαιρική μορφή.

Τόσο η κοτύλη όσο και η κεφαλή του μηριαίου επικαλύπτονται από υαλοειδή χόνδρο.  Αυτός ο χόνδρος με την πάροδο του χρόνου και τη χρήση φθείρεται σιγά – σιγά, δημιουργώντας αυτό που αποκαλείται οστεοαθρίτιδα του ισχίου (ΟΑ ισχίου).

Παράγοντες για την ανάπτυξη ΟΑ ισχίου:

• Τραύμα
• Αδυναμία μυών
• Καταπόνηση στην εργασία
• Καταπόνηση σε αθλήματα με αυξημένες κρούσεις
• Γυναικείο φύλο
• Προχωρημένη ηλικία
• Κληρονομικότητα
• Δυσπλασίες συγγενείς ή επίκτητες στα παιδιά (συγγενή δυσπλασία του ισχίου στα βρέφη, επιφυσιολίσθηση μηριαίας κεφαλής στα παιδιά, οστεοχονδρίτιδα μηριαίας κεφαλής κλπ)
• Ισχιακή προβολή στη γέννα

Η συμπτωματολογία της ΟΑ ισχίου ποικίλλει ανάλογα με το βαθμό της φθοράς του χόνδρου.  Σε γενικές γραμμές εμφανίζονται τα παρακάτω συμπτώματα:

1. Πόνος που εμποδίζει τον ασθενή να περπατάει αποστάσεις
2. Πόνος που επιμένει τη νύχτα (σε προχωρημένο στάδιο)
3. Δυσκαμψία κυρίως στις στροφικές κινήσεις αρχικά και αργότερα και σε κάμψη και έκταση , καθώς και στην εκκίνηση από καθιστή θέση (ο ασθενής παραπονιέται ότι δε μπορεί να βάλει κάλτσες ή να δέσει τα κορδόνια του από μόνος του σε καθιστή θέση).
4. Χωλότητα βάδισης

Ο ακτινολογικός έλεγχος αποκαλύπτει συνήθως κα κλασικά ευρήματα εκφυλιστικής αρθροπάθειας όπως ανισότιμη ελάττωση του ύψους του ενδαρθρικού χώρου, οστεόφυτα, υποχόνδρια σκλήρυνση, υποχόνδριες κύστεις, πλάγια μετατόπιση της λεκάνης.

Θεραπεία:

Στα αρχικά στάδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορα συντηρητικά μέσα όπως:

• ΜΣΑΦ – παυσίπονα
• Βακτηρία ή βοήθημα βάδισης στο αντίθετο με το πάσχον ισχίο χέρι
• Απώλεια βάρους
• Ασκήσεις ευλυγισίας
• Φυσικοθεραπεία
• Εγχύσεις με αυξητικούς παράγοντες (PRP – PLATELET RICH PLASMA) ή υαλουρονικά (σε αρχικά στάδια μόνον)
• Εγχύσεις με κορτικοστεροειδή (σε προχωρημένο στάδιο μόνον )

Αν όλα τα συντηρητικά μέσα δεν καταφέρουν να βοηθήσουν τον ασθενή, τότε καταφεύγουμε σε χειρουργική αντιμετώπιση η οποία εξατομικεύεται με βάση τον τρόπο ζωής, τον οργανισμό, την ηλικία, αλλά και τις προσδοκίες του ασθενή.  Για παράδειγμα σε ένα ασθενή νέο με φθορά μόνο στον επιχείλιο χόνδρο προτιμάται η αρθροσκοπική αποκατάσταση, ενώ αντίθετα σε έναν ηλικιωμένο ασθενή με προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα προτιμάται η ολική αρθροπλαστική του ισχίου.

https://youtu.be/ybH6wbzTSZY